Ich kwiaty i liście są niezwykłe. Długo można się w nie wpatrywać.
Cieniste zakątki ogrodu od początku wiosny są ciągle piękne. Po ciemiernikach, zawilcach, jeffersoniach, krwiowcach, bożykwiatach, zawilczykach, ranzaniach, Pteridophyllum, Glaucidium i innych cudach nadszedł czas na chmurki delikatnych pająkowatych kwiatów epimediów. Kątem oka widać czekające już na swój czas pąki kwiatowe mekonopsów Meconopsis. I storczyki! Ale o nich kolejnym razem.
Serduszka Dicentra to przedstawiciel starej ewolucyjnie rodziny dymnicowatych Fumariaceae, spokrewnionej z zielnymi jaskrowatymi Ranunculaceae. Zróżnicowane na 20 gatunków występują w umiarkowanych obszarach Ameryki Północnej i wschodniej Azji. Porastają górskie lasy, często liściaste, polany, brzegi strumieni, ale też piargi u podnóża klifów. Preferują suche lub wilgotne, żyzne gleby. Serduszka są bogate w różnorodne substancje lecznicze, niegdyś były stosowane przez Indian do leczenia chorób.
Wystawa przylaszczek w Ogrodzie Botanicznym w Monachium na początku marca 2017 to była także okazja do zwiedzenia tego pięknego ogrodu.
Królują tymczasem rośliny cebulowe.
Wydaje się, że tak mało jeszcze roślin kwitnie, ale nasze wiosenne PLEJADY już zachwycają.
Na początku marca odbyła się w Ogrodzie Botanicznym w Monachium jedna z wielu światowych imprez ogrodniczych planowanych na 2017 rok – Wystawa przylaszczek Hepatica. To unikatowe wydarzenie, organizowane co kilka lat. Obejmuje ekspozycję roślin i kiermasz.
Rodzaj szczawik Oxalis liczy około 500-700 gatunków i jest reprezentowany na wszystkich kontynentach kuli ziemskiej, poza Antarktydą. Centrami występowania rodzaju są Południowa Afryka i tropikalna Brazylia. W Polsce rodzimy jest jeden gatunek, Oxalis acetosella; kilka obcych gatunków w Polsce się zadomowiło, stając się niekiedy uciążliwymi chwastami w naszych ogrodach.
Europejscy przedstawiciele licznie prezentowanej w tropikach rodziny ostrojowatych Gesneriaceae są reliktami będącymi pozostałością dawnych flor, niegdyś zasiedlającymi duże obszary kuli ziemskiej, obecnie spotykanymi rzadko. Są to relikty trzeciorzędowe, będące dowodem na to, że w Europie panował kiedyś znacznie cieplejszy klimat. Europejskie Gesneriaceae są zaliczane do 3 rodzajów, liczących łącznie 6 gatunków, występujących lokalnie w niewielkich enklawach na Półwyspie Bałkańskim i w Pirenejach. Są to: Ramonda myconi (syn. R. pyrenaica) – występująca tylko w Pirenejach oraz pochodzące z półwyspu Bałkańskiego: Ramonda serbica, Ramonda nathaliae, Haberlea rhodopensis, Haberlea ferdinandi-coburgii i Jankaea heldreichii.
Kochamy śpiew ptaków w ogrodzie, uwielbiamy je obserwować, poznawać gatunki i ich zwyczaje, pomagamy chronić ich bioróżnorodność. Zwierzęta te lubią spokój, ciszę, gęstwiny krzewów i drzewa, potrzebują pokarmu w trudnym okresie zimowym.
